آیت الله مرتضی تهرانی

چند شب پیش شبکه یک سیما در اقدامی پسندیده با دعوت از فاضل گرامی و صدیق ارجمند، جناب آقای مهندس مهدی طیب که دراین زمینه علاوه بر سلوک عملی و بهره بری بیش از بیست سال در محضر بزرگ قدر ناشناخته ای همچون عارف واصل حضرت آقای حاج میرزا اسماعیل دولابی با تالیف کتبی همچون سرّحق و شراب طهور در زمینه عرفان نظری هم تلاشی ارزنده داشته است در برنامه "این شبها "دعوت بعمل آورد تا دراین زمینه که انصافا جای کار دارد مباحثی به اطلاع تشنگان وادی معرفت رسانده شود.

آقای طیب در این برنامه که با استقبال زیاد بینندگان روبرو شد- که بیانگراین است اگر به مردم از سرچشمه زلال حقیقت جرعه ای نوشانده شود تا چه حد مشتاق نوشیدن آنند- علاوه برمطالب مفیدی که ارائه کرد ذکر" یا طهر یا طاهر یا طهور یا طیهور یا طیهار که یکی از بزرگان به او تعلیم داده بود را بعنوان هدیه شب قدر با مردم در میان گذاشت.

این ذکر را بزرگانی ازعلمای معاصر نظیر شخصیت ارزنده و کم نظیر درعرصه عرفان عملی و نظری ،علامه حسن زاده آملی به نقل ازاساتید خود در کتابهای هزار و یک نکته،( نکته 792 صفحه 629 ) و جمع پراکنده ( صفحه 110) خود در اعمال مستحب شب یبیست وسوم ماه مبارک رمضان آورده وتوصیه فرموده اگر کسی در سجده این ذکر را به تعداد 225 باربخواند ملائک الهی براو نازل شده و قلب و جان او را شستشو می دهند.

ایشان در مقدمه کتاب هزار و یک نکته دراهمیت نکات کتاب اینگونه می نویسد:

هزار ویک نکته هزار و یک اصل فصل است که نه هذل و مطایبه را به حریم آن راه است ونه مزاح وافسانه را در حرم آن بار. و در ذیل ذکر مذکور نوشته اند" مجرب جدا ( به صورت جدی تجربه شده است) باید به معنی نزول ملائکه توجه داشت."

پس از پخش این برنامه در کنار استقبال مردم از اینگونه سخنان، موجی ازاعتراض هم به راه افتاد.

بزرگی در شهر مقدس قم بدون آنکه از اصل ماجرا با خبر شود صرفا بر اساس گزارش اطرافیان خود در تخطئه حرف و حرف هایی که توسط آقای طیب زده شد به میدان آمد.

و دیگری در تهران که با لقب آیت الله العظمی از او یاد شده بر روی منبر پا را هم فراتر از بزرگ قبلی گذاشت و با بیان اینکه به من گفته اند کسی که خود را شاگرد دولابی معرفی کرده – که چنین حرفی هرگز از طیب که بیست سال چشم درچشم حاجی دوخت و گاه زانو به زانوی او نشست و با گوش جان حرف شنید دراین برنامه زده نشد!- چنین حرف هایی زده است علاوه برتخطئه این ذکر و صحبتها در بیسوادی مرحوم دولابی نیز داد سخن سر داد! ( به سایت ام ابیها مراجعه شود).

جالب اینکه جناب ایشان در ادامه صحبتشان خطاب به مستمعین گفت: آیا شما هم این چیزی را که برای من نقل کرده اند ازتلویزیون دیده و شنیده اید؟!

تا کی برخی که برای جامعه ما الگوهستند باید به صرف نقل اطرافیان خود و بدون اینکه خود از نزدیک مطلبی را ببینند و بشنوند اینگونه با آبروی کسی که همانندشان درد دین دارد آنهم در یک مجلس عمومی سخن بگویند و داوری کنند؟

آیا این امر که بدون تحقیق به رد یک مطلب بپردازند و حتی از مدعی سندی مطالبه نکنند زیبنده ساحت و جایگاه رفیع آنان است؟

عجیب تراز این دو، اقدام برنامه بیست و سی شبکه دو پنج شنبه شب بود که پس از پخش یک دقیقه ای سخنان تقطیع شده استاد طیب به صورت زیرنویس به مردم هشدار داد :مراقب باشید!

تو گویی دست اندرکاران برنامه ازدعوت طیب به برنامه ای چنان! و طرح مباحثی چنین ! نادم و پشیمان شده اند که اینگونه در صدد جبران مافات برآمده اند!.

از قرارمعلوم این خبرهمان شب در سایر برنامه خبری شبکه های سیما هم تکرار شده است.

پس ازاین اقدام تامل – و البته تاسف - برانگیزدوستان سیما که سیل تلفنهای موافق این برنامه- و از جمله تلفن خود آقای طیب به مجری و مسؤل برنامه در توضیح سند این ذکر- به کارافتاد و از دست اندرکاران برنامه خواسته شد که دراین زمینه لااقل با معرفی کتابها و شماره صفحاتی که این ذکر از آنها نقل شده توضیحی به مردم داده شود از مسؤلان این برنامه در سیمای جمهوری اسلامی! هیچ عکس العملی دیده نشد.

تو گویی صدا و سیما حق دارد به صورت یک طرفه با آبروی کسی که خودش او را با اصرار به سیما دعوت کرده تا با مردم سخن گفته و دانش خود را خالصانه در اختیار آنان قراردهد بازی کند.

البته آبروی مومنی همانند طیب با این روشهای زشت غیراسلامی از بین نرفته و نخواهد رفت . جالب اینکه بینندگان سایت اهل ولای او که تا این زمان چند صد نفربیشترنبود به رقم چند هزارنفر رسید که ازاین جهت باید از سیما تشکر کرد!

مهم تراز بد اخلاقی اتفاق افتاده ، رضایت سیما به بازی با آبروی مومنی است که در روایات معصومین (ع)علاوه برهمطرازی آن با خون مومن – حرمه المومن کدمه!- ازحرمت کعبه هم بالاتر دانسته شده است .

خدا کند صدا وسیما با احساس وظیفه اسلامی و شرعی و قانونی وانسانی خود به جبران خطایی که کرده بپردازد.هرچند آب رفته را به جوی باز گرداندن کاری است که اگر نگویم ناشدنی است بس دشوار می نماید.