آیت الله مرتضی تهرانی

اجتسابی یک مریدِ مطیع حاج آقا مرتضی است. نه یک کلمه بیش نه یک کلمه کم.

اگر چه سالهاست شاگرد درس خارج حاج آقا مرتضی است اما گویا با خویش این میثاق را بسته که تا همیشه بیانات و نقطه نظرات حاج آقا مرتضی را بازبیان کند.

باید دانست که ارادت و اطاعت محض از عهده هر کسی ساخته نیست. اما قاسم احتسابی به خوبی از عهده ی این ایده ی بزرگ استادش بر آمد. چه که تاکید بر اطاعت محض از ولی خدا، ترجیع بند همیشگی آموزه های حاج آقا مرتضی است.

تا پیش از آنکه فرزند حاج آقا مرتضی (حاج عبد العلی) مناسب منبر و محراب شود؛ برخی از جلسات شبهای جمعه که به علت کسالت یا عذر دیگری، خالی از حضور حاج آقا مرتضی بود، با سحنرانی حاج قاسم احتسابی پر می شد. 

نزد عموم مستمعین این پیام را داشت که تنها این احتسابی است که سخنان اش طابق بالنعل، مطابق گفته های حاج آقا مرتضی است.

احتسابی کاریزمای نوروزی و نیک بین را نیز ندارد و این خطر احساس نمی شود که برای خود مرید جدید بسازد.

پس گزینه ی خوبی بود که با وجود حاج آقا مرتضی منبر رود.

در باره قاسم احتسابی باید گفت آن مقدار از علوم حوزوی را که آموخته به خوبی در ذهن دارد و در بحث و گفتگو های طلبگی کمتر مانند استادش (حاج آقا مرتضی) احساسی و عصبی می شود.

 منبر را دون شان خود نمی داند و هر کجا که مجلسی و دعوتی از ناحیه مرتبطین صورت گیرد جواب نه نمی دهد.